کامپوزیت دندانی یکی از روش های درمانی است که دندانپزشکان از آن برای رفع بسیاری از مشکلات دندانی از آن استفاده می کنند. کامپوزیت ونیر یکی از انواع روکش های دندانی است که در دندانپزشکی زیبایی نیز استفاده می شود چراکه رنگ بسیار مناسبی دارد و می تواند ظاهری مناسب را به دندان ها ببخشد. در استفاده از کامپوزیت های دندانی گزینه های متعددی در دسترس شما خواهد بود. هر یک از انواع این کامپوزیت ها دارای ویژگی های خاص خود است و با دیگری تفاوت هایی دارد. کامپیوتزیت ها در خواص بیولوژیکی، عملکردی و زیبایی ساختار دندان تفاوت دارند. کامپوزیت دندان می تواند برای مدت زمانی طولانی دوام داشته باشد اما برای ماندگاری کامپوزیت های دندان باید مراقبت های بعد از آن را جدی بگیرید.
اگر می خواهید همیشه لبخندی زیبا داشته باشید، کامپوزیت وینرز می تواند یک گزینه بسیار مناسب برای شما باشد. با توجه به گوناگونی مدل های در دسترس، بهتر است قبل از اقدام به کامپوزیت دندان انواع آن را بشناسید و بتوانید انتخاب بهتری در این رابطه داشته باشید. پروسه استفاده از کامپوزیت های دندانی کوتاه است در نتیجه شما بعد از انجام کامپیوزیت می توانید به زندگی عادی خود بازگردید. هزینه های درمان با استفاده از کامپوزیت ونیرز به نسبت بسیاری از شیوه های درمانی دندانپزشکی مقرون به صرفه تر است.
دندانپزشکی دیجیتال یکی از بارزترین نمونه‌های نفوذ تکنولوژی در علم پزشکی است. به طور کلی منظور از Digital Dentistry استفاده از فناوری‌های دیجیتال به منظور بهبود و تسریع پروسه‌های درمانی در حوزه دندانپزشکی است.
کامپوزیت ونیرز چگونه مورد استفاده قرار می گیرند؟
دندانپزشک شما در مرحله اول باید دندان های شما را تمیز کند و آن ها را برای استفاده از کامپوزیت ونیرز آماده کند. دندانپزشک شما قسمت بسیار نازکی از مینای دندان شما را برمی دارد تا بتواند به چسباندن مواد به دندان کمک کند. در صورتی که دندان شما به تغییرات جزئی نیاز داشته باشد، تنها اصلاحات جزئی بر روی دندان های شما ایجاد می شود.
سپس همه چیز به این مسئله بستگی دارد که از چه نوع کامپوزیتی برای دندان شما استفاده می شود. اما به طور کلی دندانپزشک با استفاده از یک ماده چسبنده مواد کامپوزیتی را به دندان شما متصل می کند. در حقیقت در این زمان فقط یک لایه نازک به دندان شما اضافه می شود. زمانی که این لایه بر روی دندان شما قرار گرفت دندانپزشک با استفاده از نور مواد را سخت می کند تا چسبندگی کامل انجام شود.
در نظر داشته باشید که رنگ روکش دندان های خود را می توانید شخصا انتخاب کنید در این صورت امکان مخلوط کردن چند رنگ نیز وجود دارد که در این صورت شما می توانید رنگی طبیعی تر به دندان های خود ببخشید. دندانپزشک پس از پایان اتصال کامپوزیت ها به ممکن است با استفاده یک دستگاه خاص دندان های شما را تراش دهند تا یکدست شوند.
بسیاری از افراد در طول پروسه دریافت کامپوزیت به بیحسی نیاز نخواهند داشت اما در صورتی که چنین اتفاقی رخ دهد، بلافاصله پس از پایان پروسه، فرد می تواند به زندگی عادی خود بازگردد.
انواع کامپوزیت ونیرز از نظر نوع استفاده
برای اصلاح طرح لبخند با کامپوزیت ونیر یا هر نوع اقدام زیبایی دیگر باید بدانید که کامپوزیت های ونیر از نظر کاربردی به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول کامپوزیت ونیرز مستقیم است که از رزین ساخته می شوند و مستقیما به دندان های شما متصل می شوند. دندانپزشک در این روش نیازی به استفاده از زمان زیاد برای آماده سازی دندان های شما نخواهد داشت و روش استفاده از کامپوزیت ونیرز مستقیم کمترین میزان تهاجم را خواهد داشت.
دسته دوم، کامپوزیت ونیرز غیر مستقیم است و تفاوت آن با کامپوزیت های مستقیم آن است نیازمند طی کردن یک پروسه خاص است. دندان های شما باید توسط دندانپزشک برای استفاده از کامپوزیت ها آماده شود سپس روکش های کامپوزیتی دندان های شما به آزمایشگاه ارسال خواهند شد تا طی مراحل خاص تهیه شوند. تا زمان آماده شدن کامپوزیت های دندانی شما، می توانید از روکش های موقتی استفاده کنید. بلافاصله پس از آماده شدن روکش های دندانی شما در آزمایشگاه دندانپزشک از شما می خواهد که با او ملاقات دیگری داشته باشید تا بتواند روکش های دندانی شما را متصل کند. تفاوت دیگری که کامپوزیت ونیرز غیرمستقیم با کامپوزیت ونیرز مستقیم دارد آن است که روش غیرمستقیم تهاجمی تر است.
معرفی انواع کامپوزیت های دندانی
کامپوزیت ها از نظر ساختار نیز تفاوت هایی دارند و به همین دلیل است که کیفیت آن ها با یکدیگر تفاوت هایی دارد و دندانپزشکان نیز با توجه به نیاز مشتری خود دست به انتخاب آن ها می زنند. جنس کامپوزیت ها معمولا از شیشه یا سرامیک است. مواد تشکیل دهنده کامپوزیت های شیشه ای از سیلیس بلورین، دی اکسید سیلیکون، شیشه لیتیوم/ باریم-آلمینیوم و بوروسیلیکات شیشه ای شامل روی/ استرانسیم/ لیتیوم ساخته شده است. رزین های سرامیکی نیز از اکسید زیرکونیوم ساخته شده اند. کامپوزیت ونیرها ها را بر اساس اندازه ذرات و شکل می توان در دسته بندی های زیر قرار داد:
- کامپوزیت های ماکروفیلد: اندازه ذرات آن ها از ۵ تا ۱۰ میکرومتر است. مقاومت مکانیکی آن ها خوب است اما در برابر سایش مقاومت خوبی ندارند.
- کامپوزیت های میکروفیلد: میکروفیلد ها از سیلیس کلوئیدی با ذراتی به اندازه ۰.۴ میکرومتر ساخته شده اند. کار با این نوع از کامپوزیت ها بسیار ساده تر است با این حال وزن آن ها کمتر از ماکروفیلدهاست در نتیجه مقاومت مکانیکی آن ها کاهش پیدا می کند. بنابراین در جایی که باید فشار را تحمل کنند، از آن ها استفاده نمی شود.
- کامپوزیت های هایبریدی: این کامپوزیت ها ترکیبی از کامپوزیت های میکروفیلد و ماکروفیلد است. انبساط حرارتی در این نوع از کامپوزیت ها بسیار مناسب است و به همین دلیل است که در برابر ساییدگی مقاومت بالایی از خود نشان می دهد.
- کامپوزیت نانوفیلد: اندازه ذرات این کامپوزیت ۲۰ تا ۷۰ نانومتر است. ذرات نانو از واحدهای نانو تشکیل می شود و به عنوان واحد کل عمل می کنند. آن ها دارای مقاومت مکانیکی بالا هستند در نتیجه در برابر ساییدگی مقاومت بسیار بالایی از خود نشان می دهند. نکته بسیار مهم در رابطه با آن ها آن است که به راحتی صیقل می خورند.
- کامپوزیت های بولک: این کامپوزیت ها از ذرات سیلیس و زیرکونیای غیر تجمعی تشکیل شده اند. این مواد در برابر سایش مقاومت کمی دارند اما زمانی که به عنوان مواد پر کننده دندان مورد استفاده قرار می گیرند، می توانید اطمینان داشته باشید که ذرات غذا هرگز بین دندان های شما باقی نخواهند ماند.
دسته بندی کامپوزیت ونیرزها بر اساس ویژگی های مصرفی
در یک دسته بندی دیگر، کامپوزیت ها را می توان به سه دسته مختلف از نظر کاربرد تقسیم کرد:
- جهانی: طرفداران بسیار زیادی در بین عموم دارد و قدیمی ترین نوع کامپوزیت رزین است.
- مایع: سازگاری با مایع و همچنین برای ترمیم های بسیار کوچک مورد استفاده قرار می گیرند.
- کامپوزیت های بسته بندی شده: ماده سفت تر و چسبناک تری دارد و برای دندان های خلفی مورد استفاده قرار می گیرند.
تولید کنندگان با تغییر دادن مواد تشکیل دهنده کامپوزیت ها، ویژگی آن ها را نیز تغییر می دهند. به طور کلی مواد سخت تر (بسته بندی شده) محتوای پرکننده بهتری هستد در حالی که کامپوزیت های مایع قابلیت پرکنندگی کمتری دارند.
معرفی کامپوزیت های جهانی
این کامپوزیت ها اولین نوع کامپوزیتی بودند که در عرصه جهانی به نمایش گذاشته شدند و در بسیاری از شرایط عملکرد مثبتی را نیز ارائه کرده است. با این وجود استفاده از آن ها در عمل های تخصصی زیبایی که درمان آن ها کمی پیچیده است، استفاده از آن ها محدود می شود. موارد ذکر شده شامل تریم های سطح I، II و III و IVمی شود که در این مراحل زیبایی از اهمیت چندانی برخودار نیست و صرفا مواردی همچون درمان سطح دندان و غیر پوسیدگی مطرح است.
از این نوع از کامپوزیت ها در موارد زیر نمی توان استفاده کرد:
- جایی که حفره درمان بسیار عمیق باشد
- در قسمت هایی که زیبایی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار باشد و مینای دندان کافی نیست.
معرفی کامپوزیت های مایع
کامپوزیت های مایع زیر مجموعه ای نسبتا جدید تر از مود کامپوزیتی مبتنی بر رزین است و قدمت آن به اواسط دهه ۹۰ میلادی می رسد. در مقایسه با کامپوزیت های جهانی، این کامپوزیت ها دارای محتوای فیلر کمتری (۳۵ تا ۵۳%) هستند و در نتیجه کار کردن با آن ها نیز ساده تر است و از طرف دیگر ویسکوریته پایین تری دارند. در نهایت مقاومت فشاری و مقاومت آن ها در برابر سایش بسیار مناسب است.
به دلیل خواص مکانیکی ضعیف تر در این نوع از کامپوزیت ها، در قسمت هایی که امکان برخورد در آن بسیار زیاد است باید از آن ها با احتیاط استفاده کنید. بهترین نقاط برای استفاده از این نوع از کامپوزیت ها عبارتند از:
- ترمیم حفره های کلاس I کوچک
- ترمیم های پیشگیرانه رزین (PRR)
- پوشش شکاف ها
- حفره های خطی
- آسیب های کلاس V ناشی از NCTSL
همچنین موارد منع استفاده از این کامپوزیت ها عبارتند از: مناطقی از دهان که احتمال فشار در آن زیاد است و ترمیم حفره های بزرگ.
معرفی کامپوزیت های بسته بندی شده
کامپوزیت های بسته بندی شده برای استفاده در دندان های خلفی مورد استفاده قرار می گیرند. بر خلاف کامپوزیت های مایع مقاومت این نوع از کامپوزیت ها بسیار بیش تر است. محتوای پرکننده بیشتری در این دست از کامپوزیت ها وجود دارد در نتیجه در برابر شکستگی مقاومت بسیار بیشتری را از خود نشان می دهند. این دقیقا همان خصوصیت هایی است که آن ها را برای استفاده در ناحیه خلفی بسیار مناسب می سازد. این نوع از کامپوزیت ها به دلیل ویژگی های کلی خود در سال های اخیر برای پر کردن دندان ها مورد استفاده قرار گرفته اند.
برای کسب اطلاعات بیشتر، دریافت مشاوره و همچنین دریافت نوبت، با کلینیک دندانپزشکی دیجیتال دکتر نوشین نصیری تماس حاصل فرمایید.
چرا باید از کامپوزیت های دندانی استفاده کرد؟
در صورتی که می خواهید دندان های سفید و مرتبی داشته باشید که به طرح لبخند شما جلوه ای خاص می بخشد، استفاده از کامپوزیت های دندانی یک گزینه بسیار مناسب خواهد بود. کامپوزیت های دندانی مقاومت بالایی دارند و با توجه به این که وزن آن ها کم است فشاری از این بابت به دندان ها وارد نمی شود. عمر کامپوزیت های دندانی بین ۱۰ تا ۱۵ سال است و پس از آن بیمار می تواند به راحتی آن ها را از دندان خود جدا کرده و به ترمیم آن ها بپردازد.
ظاهر کامپوزیت های دندانی بسیار طبیعی است و شما می توانید به راحتی از آن ها استفاده کنید. یکی دیگر از مواردی که استفاده از کامپوزیت های دندانی را جذاب می کند، پروسه کوتاه استفاده از آن ها است. زمانی که به پزشک معالج خود مراجعه می کنید، پس از چند ساعت گذران پروسه درمان به راحتی می توانید کلینیک دندانپزشکی را ترک کنید و به زندگی روزانه خود بپردازید چرا که پزشک شما با استفاده از نور قدرت چسبندگی کامپوزیت ها را افزایش می دهد و نیازی به نگرانی از جدا شدن آن ها نیست. البته پزشک شما دستورالعمل هایی را نیز در اختیار شما قرار خواهد داد که رعایت آن ها برای رسیدن به موفقیت در استفاده از کامپوزیت های دندان الزامی است.
باید به این نکته نیز توجه داشته که کاشت ایمپلنت های دندانی یک روش درمانی تهاجمی است در نتیجه ممکن است در طول پروسه درمان شکل دندان ها به طور کامل تغییر پیدا کند. در نتیجه شما باید برای یک مدتی طولانی از این کامپوزیت ها استفاده کنید و تنها راه حلی که پیش روی شما قرار خواهد داشت، مراقبت کامل از دندان های جدید خود است. گام اول برای شما در محافظت از لمینت های خود آن است که روزانه دو بار مسواک بزنید و شب نیز از نخ دندان برای پاک کردن دندان ها استفاده کنید. مراجعه پیوسته به پزشک طبق دستور وی نیز به شما در این مسیر کمک خواهد کرد. کنترل مصرف چای، قهوه و سایر نوشیدنی های رنگ دار و همچنین جلوگیری از مصرف سیگار نیز می تواند از عوامل تاثیرگذار در ماندگاری کامپوزیت های شما باشد.
کامپوزیت ها در مدل ها و با کیفیت های مختلفی در دسترس هستند و شما می توانید در رابطه با استفاده از آن ها از دندانپزشک خود نظرخواهی کنید. در برخی از موارد نمی توان مطابق با خواسته بیمار نوع کامپوزیت را تعیین کرد چراکه ممکن است عواملی همچون فشار وارده بر دندان در آن محل برای کامپوزیت خواسته شده بسیار بالا باشد و در نتیجه منجر به شکست پروسه کاشت ایمپلنت شود.
